Μονή Γρηγορίου - επίλογος

Μετά από τρία εικοσιτετράωρα σχεδόν άυπνοι και με αρκετά χιλιόμετρα πεζοπορία ... η παραθαλάσσια Ιερά Μονή Γρηγορίου , ήταν για μας ένας σταθμός χαλάρωσης και προετοιμασίας για την επάνοδό μας στη καθημερινότητα του ψεύτικου - βρώμικου κόσμου μας.
Σ' αυτό βοήθησε και το πιο χαλαρό πρόγραμμα της μονής (η λειτουργία ξεκίναγε στις 4 το πρωί ) και η τοποθεσία (σχεδόν μέσα στη θάλασσα).
Αφού κάναμε το ζεστό μπανάκι μας, κοιμηθήκαμε λίγες ωρίτσες πήγαμε στη λειτουργία , πήραμε και το δωράκι μας από έναν πατέρα (ένα βιβλίο του) ... έφτασε η ώρα να αποχαιρετήσουμε το Όρος.
Ακολουθεί ανάρτηση με τα σχόλια και συμπεράσματά μου , από το πολυπόθητο οδοιπορικό...

Φιλοθέου - επίλογος

Κλείνοντας θα ήθελα να σας πω πως έχω σκοπό (πρώτα ο Θεός), να ανεβάσω σύντομα κάποια σχετικά βίντεο στο youtube.
Τέλος σημειώστε πως σε ερώτησή μου γιατί έχουν στη μονή αρκετές εικόνες του Αγίου Κοσμά, μου απάντησαν πως είχε περάσει από εκεί !
Πριν λίγες μέρες διάβασα και το πρώτο μέρος του βιβλίου μου (όπως σας έγραψα σε παλαιότερη ανάρτηση) που έχει τη βιογραφία του Αγίου, έμεινα άφωνος διαβάζοντας πως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όχι μόνο απλά πέρασε από εκεί, αλλά εκεί έγινε μοναχός!
Πιστεύετε ακόμα στη θεά τύχη ;
Εγώ πάντως ΟΧΙ!

Με το χάραμα της νέας μέρας (στη μονή Φιλοθέου, η λειτουργία άρχισε στις μία το πρωί !!!, έτσι κατά τις επτά, είχαμε φάει μεσημεριανό !!!) , ξεκινήσαμε για την τελευταία μονή : Γρηγορίου.

Φιλοθέου - μέρος δεύτερο : Αντώνιος μοναχός

Ο μοναχός που ανέφερα στη προηγούμενη ανάρτηση, λέγεται Αντώνιος. Για μένα είναι ένας σημερινός Παπαφλέσσας . Πρέπει να δείτε τη μορφή και την ένταση των χαρακτηριστικών του όταν μιλάει για την Ελλάδα . Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα από το ότι αισθάνομαι τυχερός που τον γνώρισα.
Λίγο πριν αναχωρήσουμε από την σκληροπυρηνική μονή Φιλοθέου (θα έλεγα συγκριτικά με τη Ιβήρων) και οι δύο μοναχοί που συμπτωματικά λέγονται Αντώνιοι, μας έδωσαν ευλογημένα εικονίσματα ( τα οποία μαζί με του Παϊσίου, βρίσκονται από τότε πάντα πάνω μου) , από ένα μπουκαλάκι ευλογημένο λάδι κατά την λειτουργία της Παναγίας Γλυκοφιλούσας που προηγήθηκε και την οποία προσκυνήσαμε μαζί με σειρά Αγίων λειψάνων και μέρους του Τίμιου Σταυρού που φυλάσσονται στη Μονή.
Οι εκπλήξεις όμως συνεχίστηκαν όταν ο Αντώνιος μοναχός με πλησίασε και δίνοντάς μου ένα cd, με παρακάλεσε να διαδώσω την θαυματουργή εικόνα "Ρίζης του Ιεσσαί" καθώς και την ιστορία της, που βρίσκονται στο εν λόγω cd. Η εν λόγω εικόνα είναι η αναρτημένη . Μπορείτε εννοείται να την κατεβάσετε και να την τυπώσετε γιατί κατά τα λεγόμενα του Αντωνίου μοναχού : και τα αντίγραφα της, έχουν θαυματουργές ιδιότητες!. Σημειώστε πως η εικόνα προέρχεται από οικογενειακή του ιστορία (βρίσκεται κι αυτή στο cd) και θα την αναρτήσω αμέσως μετά.

Μέρα Τρίτη : ΦΙΛΟΘΕΟΥ

Δεν είναι τυχαίο πως ο τίτλος της μονής σ' αυτή την ανάρτηση, είναι γραμμένος με κεφαλαία....
Εδώ έγιναν αυτά που περιμένετε να διαβάσετε !
Μετά από μια αρκετά δύσκολη και κουραστική πεζοπορία - ανάβαση τρεισήμισι ωρών, μέσα σ' ένα παραμυθένιο τοπίο, φτάσαμε στη Μονή Φιλοθέου.
Όπως σχεδόν σε κάθε μονή, όταν φτάνει ο προσκυνητής, τον υποδέχονται κερνώντας τον λουκομάκι και τσιπουράκι μέχρι ο αρχοντάρης (ξενοδόχος θα έλεγα στην δική μας γλώσσα) να τον τακτοποιήσει . Έτσι κι εδώ καθίσαμε στο σαλόνι της μονής του οποίου οι τοίχοι του ήταν γεμάτοι με εικονίσματα. Το μάτι μου έπεσε σε μία εικόνα που ήξερα.... Αυτή ήταν η εικόνα σου Αρχάγγελου (Ταξιάρχη) στο Μανταμάδο της Μυτιλήνης !!!.
Όταν εμφανίστηκε ο αρχοντάρης, μέσα στ΄άλλα τον ρώτησα πώς και βρίσκεται στη μονή αυτό το εικόνισμα . Αυτή ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει μία συνομιλία που θα μας μείνει αξέχαστη και αφορούσε την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Είναι συγκλονιστικό να ακούς έναν μοναχό να φωνάζει και να τον βλέπεις σχεδόν κλαίει από συγκίνηση μιλώντας για την Ελλάδα . "Ξυπνάτε πατριώτες - πάνε να μας φάνε - μας πολεμούν " (μερικές από τις φράσεις του). Κάποια στιγμή αναφέρθηκε σε μία από τις προφητείες του Αγίου Κοσμά και πριν προλάβει να ολοκληρώσει, πετάχτηκα και ολοκλήρωσα εγώ, λέγοντάς του πως έχω διαβάσει για το Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Αμέσως άρχισε να σταυροκοπιέται και λέγοντάς μου πως θα κάνει κάτι κατά παράβαση του νόμου των μοναχών, με φίλησε στο μέτωπο!. Από κει και πέρα στο λιγοστό χρόνο που συναντηθήκαμε κατά τη διάρκεια της μονοήμερης διαμονής μας , δεν έπαψε να αναφέρεται στα παραπάνω και να μας ζητά να θυμίσουμε στον έξω κόσμο
την καταγωγή μας που είναι συνδεδεμένη με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό .
Εκεί γνωρίσαμε κι άλλον ένα μοναχό ο οποίος το απόγευμα, μας προσκάλεσε να πάμε μαζί του στο κάθισμα - σπήλαιο του Αγίου Διονυσίου "του εν Ολύμπο" που βρίσκεται λίγο πιο ψηλά από τη μονή, και καθημερινά συντηρούν κι ανάβουν τα καντήλια. Εννοείται εκμεταλλευτήκαμε τη μοναδική ευκαιρία να δούμε από μέσα ένα ακόμη κελί και κατά τη διάρκεια της μετακίνησής μας , να συζητήσουμε πολλά τόσο ιστορικά όσο κι επίκαιρα θέματα της Ορθοδοξίας μας.

Δεύτερη μέρα - Παϊσιος - Ιβήρων

Μετά από μια κουραστική και περιπετειώδη πεζοπορία στα μονοπάτια του περιβολιού της Παναγίας, μέσα σ' ένα καταπράσινο παρθένο δάσος, βρήκαμε το κελί του Πατέρα Παϊσιου.
Όταν βρεθείς σ' ένα μέρος όπου έζησε κάποιος συνάνθρωπος μας, συνήθως νιώθεις κάπως περίεργα... δείχνεις κάποιο σεβασμό προς το χώρο και πολλές φορές νιώθεις ακόμα και τη παρουσία του.... Πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι όχι απλώς στο οικόπεδο που ζούσε - "ζεί" μιά σύγχρονη μορφή της Ορθοδοξίας που λέγεται Γέροντας Παϊσιος, αλλά μέσα στο κελί του. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματά μου... και δεν θα αναρτήσω το φωτογραφικό υλικό (και βίντεο) που συνέλεξα από τον χώρο σεβόμενος την επιθυμία της πλειοψηφίας των γερόντων να μην βιντεοσκοπούνται οι χώροι. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω πως δεν την έκανα κρυφά. Για όποιον από τους αναγνώστες μου δεν γνωρίζει το Πατέρα Παϊσιο, μία αναζήτηση στο διαδίκτυο, θα τον φωτίσει. Ενδεικτικά αναφέρω πως είναι ένας από τους πιο πρόσφατους προφήτες μας και συνάμα από τους πιο ταπεινούς μοναχούς που πέρασαν από το Άγιο Όρος. Έχουν γραφεί και γράφονται πολλά βιβλία για τη ζωή και το έργο του. Εδώ είναι ένα από τα link (http://gerontas-paisios-agioritis.blogspot.com/) που μου άρεσε, για να ξεκινήσετε την έρευνά σας. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω την αμέριστη χαρά και προθυμία του μοναχού που ήταν εκεί, να μας ξεναγήσει και να μας πει όσο περισσότερα μπορούσε για τον Γέροντα. Αφού μας φίλεψε ευλογημένα εικονίσματά του, αναχωρήσαμε προς τις Καρυές για να πάμε στην πρώτη Μονή: Ιβήρων.


Η Μονή Ιβήρων είναι παραθαλάσσια θα έλεγα και μπορώ να τη χαρακτηρίσω ως πιο "κυριλέ" από αυτές που επισκεφθήκαμε .
Ακολουθώντας το πρόγραμμα της Μονής, είχαμε τη τύχη να προσκινήσουμε και να μάθουμε την ιστορία της εικόνας της Παναγίας "Πορταϊτισσας" που φυλάσσεται εκεί και που όπως μας ενημέρωσαν, ο θρύλος λέει πως αν φύγει από το Άγιο Όρος, θα χαθούν η Ορθοδοξία κι ο Ελληνισμός.
Την άλλη μέρα, αποφασίσαμε να πάμε περπατώντας στην επόμενη Μονή : Φιλοθέου , που βρίσκεται ψηλά στο βουνό κι απέχει περίπου δύο - δυόμιση ώρες (όπως μας είπαν) από την Ιβήρων.

Μέρα Πρώτη - Καρυές

Να λοιπόν που έφτασε η πολυπόθητη ώρα της επίσκεψής μας....
Θέλω να τονίσω και να επαναλάβω πως έχω πειστεί ότι δεν υπάρχει θεά τύχη.
Κατ' αρχήν όπως σας ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση, ο κολλητός μου έχει πνευματικό και μέσω εκείνου πραγματοποιήθηκε τ' όνειρό μας. Εκείνος κανόνισε σε χρόνο 'DT' ολόκληρη τη διαμονή και το πρόγραμμα των Μονών που θα επισκεπτόμασταν .
Οι εκπλήξεις ξεκίνησαν από τη πρώτη στιγμή που πατήσαμε στις Καρυές (η πρωτεύουσα κατά κάποιο τρόπο του Αγίου Όρους).
Η πρώτη διανυκτέρευση θα ήταν όχι σε Μονή αλλά στο χώρο που ζουν ο Πατέρας (πνευματικός του φίλου μου) και οι μοναχοί του. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά θα σας δηλώσω περιληπτικά : «άψογη φιλοξενία από τη πρώτη ως τη τελευταία στιγμή.»
Αν νομίζετε πως έκπληξη για μας ήταν το πάρα πάνω, πέσαμε έξω. Μόλις λοιπόν τακτοποιηθήκαμε στα μικρά δωμάτια που μας διέθεσαν (εκεί κοιμούνται μοναχοί κι όχι προσκυνητές!. σημειώστε πως ένας μοναχός, εξ αιτίας μας, κοιμήθηκε στη τραπεζαρία !), αφού φάγαμε την φανταστική ψαρόσουπα, κρασί, φρούτο και το γλυκάκι που μας προσέφεραν, μας ανακοίνωσαν πως το απόγευμα ήμασταν καλεσμένοι σε πανήγυρη.
Πανήγυρη γίνεται στη σκήτη - κελί - Μονή όταν γιορτάζει ο άγιος που είναι αφιερωμένη. Ένα θα πω ... όποιος είχε την ευκαιρία και δεν το έκανε .... ας πρόσεχε (που λέμε). Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω την έκπληξη, δέος , ηρεμία ψυχής κι ένα κάρο άλλα συναισθήματα που σε καταλαμβάνουν ακούγοντας όχι απλώς ένα - δυο κληρικούς και μερικούς ψάλτες (που παρακολουθούμε στην εκκλησία μας), αλλά καμιά τριανταριά και βάλε γεροντάδες «ιερά τέρατα του Αγίου Όρους» να ψάλουν και να δοξολογούν ταυτόχρονα !!!!
Μετά τη λειτουργία ακολούθησε φαγοπότι κληρικών και προσκυνητών μαζί ( ψητό φιλέτο ψαριού - σαλάτα - κρασί - φρούτο - γλυκό). Τέλος επιστρέψαμε στο κελί μας όπου είχαμε ολιγόωρη συνομιλία με το Πατέρα και τους μοναχούς του. Μέσα απ' όλους τους διαλόγου μας, σας αναφέρω την απάντησή του, στην ερώτηση του φίλου μου : «περιμένουμε γεγονότα Πάτερ ?» - «Φυσικά τέκνο μου και πολύ σύντομα !!!».
Η πρώτη μέρα μας στις Καρυές, έκλεισε με μία σύντομη συνομιλία των τριών μας στην αυλή κάτω από έναν απίθανα έναστρο, πεντακάθαρο ουρανό που μόνο στο Όρος πιστεύω πως μπορείς να θαυμάσεις !
Η δεύτερη μέρα μας ξεκίνησε στις δύο ! περίπου το πρωί, όπου ξυπνήσαμε για να παρακολουθήσουμε την ακολουθία και να προσκινήσουμε ένα από τα ιερότερα εικονίσματα της Παναγίας "Άξιον Εστί"στο ναό του Πρωτάτου που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Ακολούθησε γεύμα κι ευχαριστία λειτουργία.
Έτσι λοιπόν κατά τις επτά το πρωί, ήμασταν χορτάτοι κι ελεύθεροι μέχρι το μεσημέρι όπου θα αναχορούσαμε για την ιερά Μονή Ιβήρων. Στο διάστημα αυτό και με την άδεια - ευχή του Πατέρα, επισκεφθήκαμε το κελί του Πατέρα Παϊσιου που βρίσκεται εκεί σχετικά κοντά...

Πριν το Αγιο Ορος

Μια από τις νέες συνήθειες μου είναι να δουλεύω τα βράδια όπου έχω ησυχία. Η δουλειά μου έχει σχέση με τη πληροφορική.
Το διαρκώς ανήσυχο πνεύμα μου, ψάχνει συνέχεια για απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν από τους δασκάλους και τους επιστήμονες του γένους μας.
Από μικρός είχα αντιρρήσεις σε αρκετούς τομείς όπως η φυσική, η μηχανική και άλλα. Προσπαθούσα και προσπαθώ να φτιάξω νέους νόμους και τεχνικές που είναι διαφορετικοί από τα κατεστημένα.
Πολλές φορές είχα έρθει σε αντιπαράθεση με τον συχωρεμένο πατέρα μου, ένα από τους καλύτερους μηχανικούς, ο οποίος ακολουθούσε τα βιβλία κάτι πάρα πάνω απ' αυτό που λέμε 'κατά γράμμα'. Ειδικά δε όταν του ανέφερα πως ψάχνω για το αϊκίνητο ... εκεί να δείτε τι έγινε. Τέλος πάντων εκεί που βρίσκεται σήμερα, ξέρω πως έχει ανακαλέσει κι έχουμε να πούμε πολλά όταν συναντηθούμε
Ο συνδυασμός των ανωτέρω και η 'θεά τύχη', έκαναν να δω ένα βράδυ τον Λιακόπουλο.
Από τότε αρκετά τακτικά τον ακούω όπως δουλεύω και δεν σας κρύβω πως μου έχει κάνει αρκετά κλικ. Έχω πάρει μερικά βιβλία του καθώς επίσης και άλλων, μέσα στα οποία μου βρήκα πολλές από τις απαντήσεις που έψαχνα. Περισσότερο βέβαια για τη θρησκεία, τη μυθολογία και την ιστορία και λιγότερο για τα άλλα. Γι αυτό το φαινόμενο (Λιακόπουλος), θα σας πω αργότερα σε άλλη ανάρτηση.
Μέσα λοιπόν στα βιβλία που έχω πάρει, είναι και κάποια που αναφέρονται στον Άγιο Κοσμά και τον Πάτερα Παϊσιο. Ένα από τα βιβλίο του Αγίου Κοσμά είναι χωρισμένο στα δύο. Το πρώτο έχει τη βιογραφία και το δεύτερο τις προφητείες του. Εγώ πριν πάω στο Άγιο Όρος, είχα διαβάσει το δεύτερο μέρος μόνο. Επίσης στα περισσότερα γίνεται λόγος πάνω στις γραφές και για το Άγιο Όρος.
Μια μέρα λοιπόν σκεφτικά να ελέγξω κατά πόσο είναι αληθινές μερικές απ' αυτές τις αναφορές. Έτσι λοιπόν άνοιξα την κιτρινιασμένη Κενή Διαθήκη, που έχω φυλάξει από τότε που πήγαινα σχολείο και κάποια χρονιά μας τις είχαν δώσει για βιβλίο θρησκευτικών Με μεγάλη έκπληξη, διαπίστωσα πως όχι μόνο τα λέει, αλλά λέει και πολύ περισσότερα. Πέστε μου λοιπόν πόσοι από σας που έχετε στο σπίτι σας την Κενή Διαθήκη, την έχετε ανοίξει έστω και μια φορά. Και για να είμαι δίκαιος: ούτε κι εγώ μέχρι πρότινος!
Επίσης αναφέρουν και κάποιες επιστολές - πληροφορίες που έχουν δοθεί από μοναχούς και πατέρες του Όρους σχετικά με την πορεία της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
Όπως καταλαβαίνεται το ανήσυχο πνεύμα κι ο κρυφός άπιστος Θωμάς που έχω μέσα μου, πρόσθεσαν άλλο ένα λόγο στην επιθυμία για την επίσκεψή μου.

Σύντομη αναδρομή

Κατά την επίσκεψή μου στο Όρος, συνέβησαν πολλά "τυχαία" γεγονότα που μάλλον τυχαία δεν ήταν....

Πριν όμως τα γράψω θα πρέπει γνωρίζετε κάποιες λεπτομέρειες της ζωής μου.

Μπορώ να πω πως μέχρι σήμερα έχω αποκτήσει μία αξιόλογη εμπειρία από τη ζωή μου που ήταν αρκετά ζωηρή , με μεγάλα σκαμπανεβάσματα σε σχεδόν όλους τους τομείς. Θέλω να πω δηλαδή πως έχω κάνει αρκετά κι έχω γνωρίσει πολλούς συνανθρώπους μας σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες που δυστυχώς μας επιβάλουν (Ο Θεός δεν μας έχει κατηγοριοποιήσει Για Εκείνον είμαστε όλοι - αδέρφια. Εμείς τι κάνουμε ;).

Τέλος πάντων το Πάσχα του 2005 εντελώς τυχαία ανακάλυψα πως πάσχω από καρκίνο στο στομάχι (ευτυχώς σε αρχικό στάδιο). Έτσι λοιπόν υποβλήθηκα σε μερική (2/3) αφαίρεση του στομάχου και ολική αφαίρεση της σπλήνας. Δυο μέρες μετά έπαθα παγκρεατίτιδα (μία από τις δυσκολότερες επιπλοκές). Παρ όλα αυτά όμως ο Θεός διέταξε τον Άγιο Πέτρο να μη με δεχθεί κι εκείνος με έδιωξε!.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα Χριστούγεννα το 2007, επανήλθε η αρρώστια την οποία μάλιστα πάλι ανακάλυψα τυχαία έξι μήνες πριν τον προγραμματισμένο έλεγχο... Τότε μου αφαίρεσαν το υπόλοιπο στομάχι.

Σήμερα ζω (θα έλεγα φυσιολογικά) έχοντας περάσει τα παρά πάνω χωρίς να κάνω ούτε μία χημειοθεραπεία ! (Τυχαίο κι αυτό ;).

Δεν θα σας κουράσω σήμερα λέγοντας περισσότερα.

Όταν ένας άνθρωπος φτάσει στο παρά ένα (για να μην πω στο μηδέν), συμβαίνουν πολλά τα οποία είναι πολύ δύσκολο να σας τα μεταφέρω αλλά ακόμα δυσκολότερο να τα κατανοήσετε (μόνο εκείνοι που πέρασαν παρόμοιες καταστάσεις). Αναφέρω το σπουδαιότερο (για μένα πάντα). Εκείνες τις δύσκολες ώρες που δεν γνώριζα σε πιο κόσμο θα βρίσκομαι το επόμενο λεπτό, σταμάταγε ο χρόνος ! Έτσι λοιπόν χωρίς να το καταλαβαίνω έμπαινα σε μια κατάσταση απογραφής, ταξινόμησης ανακατανομής και αναθεώρησης σημαντικών και μη στιγμών της ζωής μου. Είναι λοιπόν αυτό που λένε όσοι φτάσουν εκεί (το άκουγα κι εγώ παλιότερα και χαζό γέλα γα...!) "άλλαξε ο τρόπος σκέψεις κι αντίληψης του".

Ένα από τα αναπάντητα (σχεδόν) μέχρι σήμερα ερωτήματα που έχω είναι: "γιατί Θεέ μου δεν με πήρες μια ώρα αρχύτερα (ενώ μπορούσες) από αυτόν κόσμο που πάει από το κακό στο χειρότερο?".

Μήπως μου έχεις αναθέσει κάποιο έργο και δεν το γνωρίζω?

Σήμερα ίσως έχω πάρει (έμμεσα) μια απάντηση: Λες για να δώσω λίγο ελπίδα και χαμόγελο έστω και σ έναν από σας που διαβάζετε αυτές τις αράδες?

"Η νεκροψία θα δείξει!".

Άλλο ένα σημαντικό που κέρδισα από την ιστορία μου, είναι ο χρόνος να διαβάσω, να σκεφτώ και να αναθεωρήσω όχι μόνο τη ζωή μου αλλά και το σύνολο του "ψεύτικου" για μερικούς κόσμου μας.

Μικρή ανάσα κι επανέρχομαι "Δημήτριος" .... με τα γεγονότα του Αγίου Όρους .....

2010

Καλή Χρονιά σε όλους μας.
Υγεία πάνω απ' όλα, για να προλάβουμε να δούμε τα παιδιά μας να ζουν σ' ένα νέο κόσμο. Αυτόν για τον οποίο μας έφτιαξε ο Θεός κι εμείς τον καταστρέψαμε!
Άντε και για να είμαι λιγάκι πιο δίκαιος: Μας οδήγησαν να τον καταστρέψουμε....