Όταν βρεθείς σ' ένα μέρος όπου έζησε κάποιος συνάνθρωπος μας, συνήθως νιώθεις κάπως περίεργα... δείχνεις κάποιο σεβασμό προς το χώρο και πολλές φορές νιώθεις ακόμα και τη παρουσία του.... Πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι όχι απλώς στο οικόπεδο που ζούσε - "ζεί" μιά σύγχρονη μορφή της Ορθοδοξίας που λέγεται Γέροντας Παϊσιος, αλλά μέσα στο κελί του. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματά μου... και δεν θα αναρτήσω το φωτογραφικό υλικό (και βίντεο) που συνέλεξα από τον χώρο σεβόμενος την επιθυμία της πλειοψηφίας των γερόντων να μην βιντεοσκοπούνται οι χώροι. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω πως δεν την έκανα κρυφά. Για όποιον από τους αναγνώστες μου δεν γνωρίζει το Πατέρα Παϊσιο, μία αναζήτηση στο διαδίκτυο, θα τον φωτίσει. Ενδεικτικά αναφέρω πως είναι ένας από τους πιο πρόσφατους προφήτες μας και συνάμα από τους πιο ταπεινούς μοναχούς που πέρασαν από το Άγιο Όρος. Έχουν γραφεί και γράφονται πολλά βιβλία για τη ζωή και το έργο του. Εδώ είναι ένα από τα link (http://gerontas-paisios-agioritis.blogspot.com/) που μου άρεσε, για να ξεκινήσετε την έρευνά σας. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω την αμέριστη χαρά και προθυμία του μοναχού που ήταν εκεί, να μας ξεναγήσει και να μας πει όσο περισσότερα μπορούσε για τον Γέροντα. Αφού μας φίλεψε ευλογημένα εικονίσματά του, αναχωρήσαμε προς τις Καρυές για να πάμε στην πρώτη Μονή: Ιβήρων.
Η Μονή Ιβήρων είναι παραθαλάσσια θα έλεγα και μπορώ να τη χαρακτηρίσω ως πιο "κυριλέ" από αυτές που επισκεφθήκαμε .Ακολουθώντας το πρόγραμμα της Μονής, είχαμε τη τύχη να προσκινήσουμε και να μάθουμε την ιστορία της εικόνας της Παναγίας "Πορταϊτισσας" που φυλάσσεται εκεί και που όπως μας ενημέρωσαν, ο θρύλος λέει πως αν φύγει από το Άγιο Όρος, θα χαθούν η Ορθοδοξία κι ο Ελληνισμός.
Την άλλη μέρα, αποφασίσαμε να πάμε περπατώντας στην επόμενη Μονή : Φιλοθέου , που βρίσκεται ψηλά στο βουνό κι απέχει περίπου δύο - δυόμιση ώρες (όπως μας είπαν) από την Ιβήρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου